Dan denk ik aan Brabant…
Door: Esther
Blijf op de hoogte en volg Esther
18 April 2019 | Ethiopië, Addis Abeba
Inmiddels zijn we 6 weken verder en mijn onderzoek in Ethiopië zit er op! De afgelopen tijd heb ik bijna het hele land doorgereisd en maar liefst 40 verloskundigen geïnterviewd in 7 verschillende steden. Ja, ik heb dagen gehad waarin ik me afvroeg wat ik hier in godsnaam deed en waar ik eigenlijk mee bezig was, maar ik ben erg blij dat het onderzoek zo goed is verlopen! Ik kijk terug op een hele bijzondere tijd, waarin ik veel lieve mensen heb ontmoet en veel mooie plekken heb mogen bezoeken.
Verloskundigen liggen me echt aan het hart, dus ik heb ervan genoten om met hun te praten en te zien in wat voor omstandigheden zij werken. Opvallend is dat in Ethiopië mannelijke verloskundigen domineren, wat uniek is in de wereld. Er wordt gezegd dat veel vrouwen liever een mannelijke verloskundige hebben, omdat zij meer zouden meeleven. Ze zullen nooit weten hoe het is om te bevallen en daarom altijd ervan uitgaan dat het vreselijke pijn doet, terwijl vrouwelijke verloskundigen wellicht denken dat ze zich niet zo moeten aanstellen. Ethiopië is pas zo’n 10 jaar geleden begonnen met het formeel opleiden van verloskundigen. De behoefte was en is groot dus destijds werd er geen onderscheid gemaakt in geslacht. 10 jaar geleden waren er nog maar 3 universiteiten die een opleiding voor verloskundigen aanboden, nu zijn dat er ongeveer 40. Het aantal verloskundigen is dus enorm gegroeid, maar over de kwaliteit valt nog te twisten. Waar in Europa verloskundigen alleen normale bevallingen doen, worden Ethiopische verloskundigen dagelijks geconfronteerd met allerlei levensbedreigende complicaties. Het is meestal roeien met de riemen die ze hebben, want er is een enorme schaarste aan materiaal en apparatuur. Dus zelfs als een verloskundige weet hoe ze met een complicatie moet omgaan kan er niet altijd iets aan gedaan worden, omdat de spullen er gewoon niet zijn.
Tijdens mijn eerdere reizen bleef ik voornamelijk op dezelfde plek, maar dit keer was ik veel onderweg. Op die manier heb ik heel veel van het land kunnen zien, maar ik moet zeggen dat dat er ook wel ingehakt heeft. Elke keer als ik mijn draai in een stad had gevonden, vertrok ik weer naar de volgende. Ik was voornamelijk op mezelf aangewezen, maar ontmoette onderweg ook veel andere buitenlanders. De Ethiopische toeristen-wereld is zeer klein, dus regelmatig kwam ik bekenden tegen in andere plekken in het land. Soms was dat gepland, maar vaak ook niet. Het was heerlijk om zo nu en dan even niet alleen over straat te lopen. Om gewoon eens iemand anders de kar te laten trekken en zelf alleen maar te volgen. Als meisje alleen word je toch wel veel aangesproken en daar heb je niet altijd zin in. Meerdere jongens hebben gelukkig gefigureerd als mijn vriendje en dat waren toch wel heel relaxte dagen.
Eigenlijk sinds ik in Ethiopië ben aangekomen heb ik veel gedacht aan het moment waarop ik weer naar huis zou gaan. Dat moment is nu bijna aangebroken! Ik kijk er enorm naar uit om mijn familie en vrienden (en Mauw) weer te zien. Maar het zijn ook de kleine dingen die je mist: mijn eigen (bedwants-vrije) bed, voetbal kijken op zondag, vloeibare shampoo, water drinken uit de kraan en andere gemakken van thuis. Voordat het zover is ga ik eerst nog op een vierdaagse hike en kampeer trip naar Bale Mountains National Park. Volgende week woensdag vlieg ik vervolgens naar huis, ik kan echt niet wachten!
Verloskundigen liggen me echt aan het hart, dus ik heb ervan genoten om met hun te praten en te zien in wat voor omstandigheden zij werken. Opvallend is dat in Ethiopië mannelijke verloskundigen domineren, wat uniek is in de wereld. Er wordt gezegd dat veel vrouwen liever een mannelijke verloskundige hebben, omdat zij meer zouden meeleven. Ze zullen nooit weten hoe het is om te bevallen en daarom altijd ervan uitgaan dat het vreselijke pijn doet, terwijl vrouwelijke verloskundigen wellicht denken dat ze zich niet zo moeten aanstellen. Ethiopië is pas zo’n 10 jaar geleden begonnen met het formeel opleiden van verloskundigen. De behoefte was en is groot dus destijds werd er geen onderscheid gemaakt in geslacht. 10 jaar geleden waren er nog maar 3 universiteiten die een opleiding voor verloskundigen aanboden, nu zijn dat er ongeveer 40. Het aantal verloskundigen is dus enorm gegroeid, maar over de kwaliteit valt nog te twisten. Waar in Europa verloskundigen alleen normale bevallingen doen, worden Ethiopische verloskundigen dagelijks geconfronteerd met allerlei levensbedreigende complicaties. Het is meestal roeien met de riemen die ze hebben, want er is een enorme schaarste aan materiaal en apparatuur. Dus zelfs als een verloskundige weet hoe ze met een complicatie moet omgaan kan er niet altijd iets aan gedaan worden, omdat de spullen er gewoon niet zijn.
Tijdens mijn eerdere reizen bleef ik voornamelijk op dezelfde plek, maar dit keer was ik veel onderweg. Op die manier heb ik heel veel van het land kunnen zien, maar ik moet zeggen dat dat er ook wel ingehakt heeft. Elke keer als ik mijn draai in een stad had gevonden, vertrok ik weer naar de volgende. Ik was voornamelijk op mezelf aangewezen, maar ontmoette onderweg ook veel andere buitenlanders. De Ethiopische toeristen-wereld is zeer klein, dus regelmatig kwam ik bekenden tegen in andere plekken in het land. Soms was dat gepland, maar vaak ook niet. Het was heerlijk om zo nu en dan even niet alleen over straat te lopen. Om gewoon eens iemand anders de kar te laten trekken en zelf alleen maar te volgen. Als meisje alleen word je toch wel veel aangesproken en daar heb je niet altijd zin in. Meerdere jongens hebben gelukkig gefigureerd als mijn vriendje en dat waren toch wel heel relaxte dagen.
Eigenlijk sinds ik in Ethiopië ben aangekomen heb ik veel gedacht aan het moment waarop ik weer naar huis zou gaan. Dat moment is nu bijna aangebroken! Ik kijk er enorm naar uit om mijn familie en vrienden (en Mauw) weer te zien. Maar het zijn ook de kleine dingen die je mist: mijn eigen (bedwants-vrije) bed, voetbal kijken op zondag, vloeibare shampoo, water drinken uit de kraan en andere gemakken van thuis. Voordat het zover is ga ik eerst nog op een vierdaagse hike en kampeer trip naar Bale Mountains National Park. Volgende week woensdag vlieg ik vervolgens naar huis, ik kan echt niet wachten!
-
18 April 2019 - 08:20
Nicole Das:
Hoi Esther wat heb jij veel van Ethiopië gezien! Ook naar Lalibella geweest? Heb ik helaas niet gezien. De Bale mountains moeten ook mooi zijnmet die grote apen.
Fijne tijd nog en goede reis
X -
18 April 2019 - 09:31
Rianne:
Ha Esther, wat heb jij het druk gehad! Geniet van je toeristische dagen met hopelijk wat rust en geen bedwantsen. Goede reis gewenst!
-
18 April 2019 - 12:33
Esther:
Ja ik heb heel wat plekken bezocht. Ik was in Mekelle, Ambo, Nekemte, Bahir Dar, Gondar, Addis Abeba en Arbaminch voor het onderzoek. Verder ben ik nog naar Simien Mountains National Park en Lalibela geweest als toerist. En nu dus naar Bale Mountains National Park. Ik ben alleen niet in het oosten van Ethiopië geweest ;) -
21 April 2019 - 02:58
Maddy :
Leuk verslag Esther, geniet nog maar even van de Bale mountains en daar zul je de Ethiopische wolf moeten gaan zien!! Neem je lekkere koffie mee naar huis!!!!
Hoor later graag nog meer! -
22 April 2019 - 15:52
Maarten:
Altijd weer leuk om te lezen. Veel plezier de laatste dagen in Ethiopië
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
